De kwesties aangaande de fundamenten van de islamitische wetgeving (sharia) zijn gebaseerd op de openbaring en spelen zich af in de Qur’ān met hun hoofdlijnen. Dat wil zeggen dat de principes omtrent de wetgeving zijn bepaald door de Schepper. Ongeacht het tijdperk, het klimaat en de omstandigheden, zijn deze principes een bron van vrede en comfort voor de mensen en de samenlevingen, omdat deze principes het meest geschikt zijn voor de menselijke schepping. Wanneer men de principes en regels in de Qur’ān nauwkeurig bekijkt, zal hij bemerken dat de Qur’ān met deze principes zowel de materiele als spirituele structuur van de mens in acht is genomen.

Er is geen twijfel over dat de man en vrouw verschillend zijn geschapen. Terwijl de vrouw superieur is aan de man in enkele kenmerken, is de man op zijn beurt in andere kenmerken superieur aan de vrouw. Bijvoorbeeld in het tonen van shefkat -de onbaatzuchtige liefde die zonder verwachting wordt gekoesterd, zoals die van een moeder jegens haar kind- is vrouw superieur aan haar man. Zoals haar shefkat is de emotie een van de belangrijkste temperamenten van een vrouw. Wij kunnen zeggen dat ze met haar emoties leeft. Om deze reden dringen gedachten meer binnen haar hart dan haar verstand. In vergelijking met een man kan de vrouw niet neutraal blijven tegenover de gebeurtenissen. Omdat haar gevoelens aangaande het tonen van mededogen en shefkat zwaarder weegt, benadert zij de gebeurtenissen met intuïtie.

De principes van de Islam zijn verkondigd door de almachtige Allah, Die de Schepper van zowel de man als de vrouw is. Aangezien Allah de Schepper ervan is, weet Hij wat hen het meest schikt.

Nu willen we uw vraag kort beantwoorden in het licht van de bovenstaande uitleg.

Volgens de islamitische wetgeving dienen er vier mannelijke getuigen te zijn om de bestraffing van overspel te kunnen bewerkstelligen, en zijn er twee mannelijke getuigen nodig om de bestraffing van zonden (zoals iets stelen) te geven.

Echter zijn er ook zaken waarbij ook de vrouwen getuigen kunnen zijn zoals het vaststellen of iemand maagd is, of dat iemand een zoogbroer/-zus is. Omar (ra), de tweede kalief in de Islamitische geschiedenis en een van de naasten van de profeet (saw), heeft bv. zelfs bij een scheiding één vrouwelijke getuige als voldoende gezien. Waar het bij het getuigen eigenlijk om gaat, is dat de waarheid boven water komt, dat de waarheid niet wordt overschaduwd of aangetast en dat de waarheid ten alle tijden overal wordt gereflecteerd.

Eén van de redenen dat er bij zware bestraffingen de getuigenis van vrouwen niet wordt geaccepteerd, is omdat zij wegens sommige eigenschappen in hun bestaan [zoals dingen emotioneel benaderen] in hun verklaring mogelijk niet accuraat kunnen zijn. De Islam wilt dit dus voorkomen. Kleine fouten kunnen bij zware bestraffingen grote consequenties hebben. Het is dus niet omdat de Islam geen waarde toekent aan de vrouw, maar juist het tegendeel: de Islam oordeelt op deze manier, omdat hij juist de vrouw waardevol ziet. Immers, de Islam beschermt de vrouw jegens verantwoordelijkheden en mogelijk foute verklaringen.